ره آورد اعتکاف

ره آورد اعتکاف

اعتکاف بهترین فرصت برا صحبت کردن دونفره با خداست... و  به نظرم ازهمه ی فرصت های دیگه  بهتره و از دست دادنش باعث عذاب وجدان میشه، چیزی ک من بهش دچارشدم..البته همه بهش دچار میشن.....چه کسی ک خلوت بهش چسبیده و چه کسی ک احساس میکنه نتونسته درداشو ب زبون بیاره و درست به دیدار خدا بره.وقتی میگی معتکف شدم همه از یه کابل ارتباطی قوی بین تو خدا صحبت میکنن.اما درحقیقت چنین نیست.  چرا که حقیقت اعتکاف در رفتار بعد ازاعتکافه.....و قوی بودن این کابل با میزان رفتار بعد از اعتکاف قابل تشخیصه...

    به  نظر من میشه اعتکاف رو به چند مرحله تقسیم کرد: اولین مرحله همون حضور  فیزیکی در اعتکافه ..که همه ی معتکفین بهش نائل شدند. دومین مرحله راز و نیاز طبیعی و خواندن دعا و...سومین مرحله ایجاد ارتباط قلبی و دائمی با معشوقه...و چهارمین مرحله بردن اعمال به زندگی بیرون از اون حریم و فضا...یعنی ایجاد تغییرعملی در رفتار ،  اجرای قول و قرار هایی ک هر کسی به خدا داده و نگه داشتن خودشون در اون ایده آلی ک توی اعتکاف بهش رسیدن.البته این توضیحات به این معنا نیست ک کسی ک خارج اعتکاف به سرمیبرد به این شرایط دچارنمیشه..اما باید بدونیم  اعمالی ک در اعتکاف صورت میگیره با ضریب بالا محاسبه میشن.به عنوان مثال:خوابیدن در مسجد  در شرایط عادی کراهت دارد..اما وقتی اسم معتکف رو به دوش میکشی اون خواب مستحب میشه و دارای ثواب بالا...مکروه تبدیل شد به مستحب...خوردن ،آشامیدن ،صحبت کردن،قدم برداشتن و....همه ی کارهایی ک هر انسان در حالت عادی انجام میده فقط با خوردن تمبر معتکف دارای ثواب میشه.)مثل ماه رمضان(...................توی اعتکاف هایی ک حضور داشتم همه ی این موارد رو شاهد بودم...یعنی کسی بوده ک فقط در اعتکاف حضور داشته و دائم مشغول سپری کردن وقتش در گوشی و بازی ها بوده.به نوعی میشه گفت  فقط برای اسم اعتکاف و یه نوع تفریح به اعتکاف اومدن...کسانی بودن که گاهی شاهد خلوت هایشان بودیم و گاهی هم مشغول کارهای جانبی...گاهی سیمی وصل میشه و  معنویتو میبینی  ولی گاهی متفاوت ظاهرمیشن.... نمیدونم میشه اینها رو پشیمانان اعتکاف نامید یا نه ؟  بعضیاشون که  اون لحظات آخر اضطراب رو تو چهرشون میبینیم...نوعی دیگر دیدم که اندک لحظه ای اونها رو بیکارمیدیدم و در سایر لحظات همیشه مشغول راز و نیاز...دسته ای ک همیشه غبطه خوردن بهشون رو بخاطر دارم ...اونها از معنویت خاصی برخوردارن..کافی بود چهره اون ها رو ببینیم...سرشار حس با خدا بودن بهمون دست میداد...افرادی ساده، بدون منیت، مخلص و آرام....این سه دسته ای بودن که به عنوان معتکف میتونستم بهشون اشاره کنم...و در خاطرم بود.اما قبل از توضیح اون آخرین مرحله باید یه عده دیگه رو نام ببریم...اونها کسی نیستن جزتدارکات و در کل زحمت کشان اعتکاف ...کسانی که به هر نحوی در پشت صحنه و جلوی صحنه زحمت میکشند..شاید اونهارو حین انجام اعمال عبادی نبینیم ولی معنویت اونها هم حس میشه...حتی اگر به ظاهر افرادی مذهبی نباشند که غالبا اینطور نیست.اونها رو از اخلاصشون میشه راضی دید....لحظات آخر چشمانی اشک آلود ، بغضی ک از اتمام اعتکاف سرچشمه میگیره....حین اعتکاف خستگی اونها رو نمیشه حس کرد...سرشار از انرژی هستند...اونها هم در اندک لحظاتی ک فرصت راز و نیاز به شکل خلوت قسمتشون میشه ،تماشایی میشوند...و در انتها میخوام به دسته ای توجه کنم که شامل همه ی معتکفین میشه،اونها که دار و ندارشون از اعتکاف رو بیرون از اون فضای ملکوتی میتونیم ببینیم...میشه گفت کسانی ک ماحصل اعتکاف در زندگیه بعد ازاعتکافشون جاری میشه....در حقیقت همه ی معتکفین بعد از اعتکاف دستخوش تغییر میشن...البته با توجه به توضیحات بالا میتونیم پی ببریم بازهم سبقت از آن اونهایی هست که در لحظات اعتکاف موفق تر ظاهر شدن...ولی این مرحله میتونه با تغییراتی همراه باشه...یعنی اندک عبادات در زندگی روزمره افراد به بهترین نحو پیاده بشه.توی قران اشاره شده به این نمونه افراد ،به طوری  که می فرمایند:آنهایی که عمل صالح رو با خود به همراه میاورند.شاید یه لحظه وصل شدن ارتباط با خدا رو به راحتی بتونیم به دست بیاریم.اما هرگز نمیتونیم با اعتماد بگیم هر آنچه از اون فضا کسب شد به آخرت  میبریم.پس آنچه باید قابل اهمیت باشه پیاده کردن درس اعتکاف در سایر اوقات در زندگیست!

کپی این مطلب فعلا مجاز نمی باشد!